vrijdag 20 februari 2015

Kindje Die




 
 
Heb je ooit van gehoord over kindje Die dat een ruzie moest vluchten!?

wie nog?
we zijn niet de enigen!

ik ook trouwens.

Om Jesus, man ik begin me te vervelen, uho...

wat dan; wat geef je dan!?

dat geef ik ook niet

en die wil je-

...stilte, wachts even wat is er mee...!

ik wil geen verbroken beloftes; het waren verbroken beloftes-

daar begin je weer, moet ik me nou blijven herhalen; en wat dat nou, 'uho' heeft te maken met beloftes, en over wat je wilt krijgen; wat heb je het er nu over!?

verbroken beloftes!

nou waarom praat je zo raar; niemand zei iets over beloftes; Ik geef geen verbroken beloftes.

uh, come on man; uhom Jesus, uh give me a break

dat weet je ook

hoe dan

je kunt er altijd

hoe kan ik dan daar aan komen?

Het is niet te koop, ook niet goedkoop!

Dat treurgeluid van toenerstijdsstilte en die beklemde geknevelde ademing, dat geteroriseerde blik in die verspoelde ogen van toen een ruzievluchtsverstoppingstocht ~hoe het toenertijdskindje bestormd, bevloed en bevoelde zich met het aller pijnlijkste van alles. 


Iedereen zou op een gegeven moment of een ander een voorstelling of meerdere zou had kunnen hebben over die ‘Sferen’ die buiten ons bereik zouden kunnen bestaan ~vrienden nooit zeg nooit!
Toen ik mijn eerste heel kleine stapjes deed werd er altijd door die grote mensen die van mij hielden en ik van hen tegen mij gegeberished met zoveel beangstigende spraakjes die mijn heel klein hartje met beangstigend leed en verdriet bedwelmde. Toen ik begin te praten zei ik tegen hen om met al die onzin op te houden en ze moesten altijd als ik dat zei (trouwens bessefte me ik net dat ik mijn hele leven ben ik dit aan het zeggen aan doffe oren :() zo veel lachten em mijn vasthielden, knuffelden en lievekiezen.
Yes vrienden ~Ik wil ook als eerst al mijn dankbaarheid en gratitude van ganze harte zo veel mogelijk uitdrukken~ Ik heb door die dimenties gereized en in die werelden releefd, en in hart en nieren be-leefd. 

Nieuwsgierigen en tweifelaars worden met stilte beaantwoord. Zeer schaarse Hartvragers ~het hoeft ook niet~ worden Hartelijk beantwoord met infinite Cosmische informatieVeldvloedVermogens dat aanwezig zouden kunnen zijn op zo'n moment. 

Wat ik waarneem is is dat het wetens zelf is infinite en in constant verandering; wel ben echt zeker dat onze persoonlijke Wil is de aller Hoogste Waardigste en Heiligste in ons Bestaan. Het staat heel ver boven het lichaam ~mijn hart gin heel snel in eens: Het is Het Leven Zelf!~ dan werd ik ineens verboezemd met vloed van welleningen van veel pijnlik verdriet en woede die mijn Hart beklemden en verbrijzelden door die malevolencies van die zeer kwaadbedoelende, schaamtelozen en gewetenlozen van die ambtberoepspersonen, en die beschadigeningen van mijn Lichaam en het jatten van mijn Wil, net als gierige naakt slakken die een geurige plooiende blossem in het donker blonderen dat die schitterende dageraad fronst bij elke terugkeer nu en voor altijd zolang beroepsethiekpraktijk is niet waard de inkt waar ooit ermee werd vasgelegd.

De aller pijnlijkste van alles is dat dieven nooit togeven; they never admit; they never say sorry from the hart if they ever say it; but wat is the most worser is that they keep covering their lies with bigger ones, verblinden themselves en harming themselves and others. Aan deze fasistische wreedheden moet er een einde komen.

Onze tijd heeft het opnieuw bewezen, zoals het al millinia's lang aangetekend heeft bestaan zwart op wit, dat onze vochtige rechtmacht ligt krom, gecrumbled en gekrueled net als een verstopde oude versleten kous, beziaad met zo veel gaatjes als die van een zeer oud en gistige schimmilende franse kaas door het zotte continue bombardementen van het zelfde kutsysteem dat het in de eerste plaats heeft aangerecht en gesticht als schijnheilige beschermingsrechtstaat die als een rovend blikkende gier die boven iedereen hovert en stijgt; en die losse vlodders van volksvertegenwordigers mensenrechtenbeschermingstichtingen en advocaten die zich het volksleed met lede ogen bezien en met gistige gapen weg wuiven en met kromme korte tenen in de dove zandbak wegwrijven bekommeren zich alleen op hun eigen narsistische egocentrisme, smachtend met die bolle ogen naar die stijgende macht, die adelaar die boven hen hoofden ook hovert en met kille, verdringende en beschuldigende blikken wijst, signaleert en catagoriseert; een herhalende schijnheilig geschiedenis van ellende en glommy doom waar onze fundementale, premaire basisbestaansrecht wordt door onze rechtbeschermingsstaat als een klacht ingeburgerd en geinstutieerd dat die schoonheid van een verlichte dageraad, die alleen in herinneringen nog bestaat, wordt geworgd en raakt verduisterd van al die terugkomende ethergolftrillingen van een treurig verleden waar die kwade smart hovert boven dat bereden geleden smacht, baas over baas, master boven slaaf en gekleineerde betutelde macht onder die schijne betutellende arrogante verkrachtende kracht van nulverstanden holligunsspiere met die emoties van aggressive honden met rovende nare blikken, grote bekken en zwak gesentheseerde sluwe uitstraling van lafhartig zinnigheid van gestroopdasd parasietvarkens hoppelend op een chemisch gereingd plastic.

Vrienden Ik verzeker U dat het lichaam is de enige dat sterfelijk is. Ik ben zeer dankbaar dat mijn Wil is er nog en is onaantastbaar en aan het uitbloesemmen met volle toren: I’ve just claimed back what was stolen from me! 

Thats all, no more or less.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten